[II] Byłam szczęśliwa

Adam przywołał nas do siebie skinieniem dłoni, dając do zrozumienia, że łatwo ktoś może nas usłyszeć, więc musimy mówić szeptem. Stworzyliśmy wokół przyjaciela zwarte koło, tak, aby każdy z nas mógł dobrze widzieć wyraz jego twarzy i dobrze słyszeć każde słowo. Słońce znajdujące się w zenicie, przebijało się przez szyby pociągu, parząc nas w karki, jednak nikt nie ruszył się z miejsca, aby zaciągnąć purpurowe zasłony i stworzyć cień. "Żongler" przeglądany przeze mnie przed chwilą, posłużył teraz za nakrycie głowy, chroniące przed bezwzględnymi promieniami.
- Moi drodzy, decyzja Draco o wystawieniu swej kandydatury była, delikatnie mówiąc, przemyślana.- Adam nachylił się w naszą stronę,przegryzając nerwowo wargę.
- Zaraz, faktycznie! - uniósł się James - Przecież rodzina Malfoy'ów ma mnóstwo pieniędzy, którymi mogą...
- Zasilić budżet Ministerstwa? - Hugo dokończył, klaszcząc energicznie w dłonie.
Wszyscy zamilkli szukając jakichś dalszych wskazówek, które tłumaczyłyby brak moralności w tak ważnej dla magicznego świata instytucji.
- Przecież tu nie tylko o to chodzi. - wtrącił Louis. - Podobno Malfoy posiada jakieś brudne informacje o obecnych członkach Ministerstwa, którymi może pogrążyć całą instytucję.
- No tak, wątpię aby chcieli ryzykować. Przyjęcie Draco na szczyt, oznaczałoby same korzyści.Reputacja zostanie, a dodatkowo profity pieniężne osłodzą słabe rządy byłego Śmierciożercy.- Fred pokiwał głową, w sposób wyrażający dezaprobatę.
- Ale tu nie tylko o to chodzi: Draco będzie mógł wprowadzić wyznawane przez siebie zasady do Hogwartu. - wyszeptał Adam jednym tchem.
- Nie sądzę. McGonagall nigdy by na to nie pozwoliła. - James uniósł głos - Hogwart od czasów Dumbledora był niezależną instytucją, pozbawioną wpływów z zewnątrz.
- Dopiero kiedy Voldemort przejął władzę, wszystko zaczęło się komplikować. - dodałam, łapiąc się za głowę.
Nagle drzwi do naszego przedziału głośno zaskrzypiały i otworzyły się. Wstrzymaliśmy oddech na chwilę, ale zaraz uspokoiliśmy się. Naszym oczom ukazał się wujek Neville, nauczyciel zielarstwa i przyjaciel naszych rodziców.
- Cześć dzieciaki! - mężczyzna powitał nas wesołym tonem, uśmiechając się do każdego po kolei. Podeszliśmy do Longbottoma i wyściskaliśmy go serdecznie.
- Cóż tam słychać wujku? Jak ciocia Hanna? - zapytałam uprzejmie, ukazując Nevillowi miejsce obok mnie.
- U nas wszystko wspaniale, czujemy się świetnie. W ferie zimowe przyjedziemy odwiedzić Waszych rodziców. - mężczyzna poinformował nas o tym z wielkim zapałem.
- Bardzo się cieszymy. - odparliśmy chórem.
Po chwili rozmowy, opowieściach o wakacjach i planach na nowy rok szkolny Neville przeszedł do sedna sprawy.
- Kochani, jak zapewne wiecie, trzeba wybrać nowych prefektów. Chciałbym poprosić Rose i Albusa aby uczynili mi ten zaszczyt i zgodzili się nimi zostać.
Spojrzałam na Albusa, a on na mnie. Jednak nie czekaliśmy długo z decyzją. Odkąd pamiętam marzyłam o tym, aby zostać prefektem, tak jak moi rodzice. Wiedziałam, że będą ze mnie bardzo dumni i nie bałam się powierzonych mi obowiązków.
- Wujku, z przyjemnością! - ucieszony głos Pottera rozniósł się po całym przedziale. Ruchem głowy zgodziłam się z Albusem, w głębi duszy dziękując Bogu, że ten rok tak wspaniale się dla mnie rozpoczął.
Powoli zaczęło się ściemniać. Słabe światło lampy, rzucało blask na nasze twarze, na których można było wyczytać znużenie długą podróżą. Oparłam się o ramię Jamesa i próbowałam odpocząć. Jednak podświadomość nie dawała mi zmrużyć powiek, obserwowałam Roxanne i Louisa siedzących naprzeciwko i wymieniających się plikiem kart z wizerunkami znanych czarodziejów z czekoladowych żab. Uśmiechnęłam się do siebie, gdy przypomniałam sobie, że Fred podczas wakacji podebrał im kilka ważniejszych pozycji z kolekcji, licząc, że nikt go nie zobaczy. Rodzeństwo zaczęło narzekać, że wymianę utrudnia im niezwykle słabe światło tlące się w jednym kloszu powieszonym przy drzwiach przedziału. Pozostałe dwie lampy już od kilku dobrych lat odmawiały posłuszeństwa. Wyjęłam z torby wygaszacz, który tata podarował mi przed rozpoczęciem nauki w Hogwarcie.Wcześniej on sam dostał go w spadku od profesora Dumbledore'a i pomógł mu w dotarciu do swoich przyjaciół w chwili zwątpienia. Przyglądałam mu się badawczo, stwierdzając, że przez 20 lat nie utracił swojego blasku. Na metalowej obudowie nie dało się dostrzec ani jednej rysy, a wygrawerowane litery "AD" były całkowicie wyraźne i czyste. W momencie naciśnięcia spustu, całe pomieszczenie rozświetliło się, co sprawiło, że wszyscy czuliśmy się pewniej i przytulniej. Nagle przypomniałam sobie, że jako prefekt muszę już teraz spełniać swoją powinność i przypomnieć wszystkim, że za chwilę będziemy w szkole i należy włożyć szatę szkolną.
- Albus, musimy przejść się po przedziałach - odparłam stanowczo po czym pociągnęłam kuzyna za rękę i trzasnęłam drzwiami. - Zaraz będziemy w Hogwarcie.
__________
Wielka Sala po feriach letnich wydawała się jeszcze bardziej przestronna i widna. Przez wymyte okna odbijało się światło białych świec palących się tuż przy suficie. Wisiały one w powietrzu, tworząc podniosłą i uroczystą atmosferę. Na ścianach wisiały lniane płótna z godłami wszystkich czterech domów. Umiejętne zaklęcie sprawiło, iż powiewały one lekko, sprawiając wrażenie subtelnego tańca. Czyste, drewniane stoły uginały się od różnorodnych potraw, na widok których, wszystkim zaczęło ściskać żołądki. Na srebrnych tacach można było dostrzec pieczonego kurczaka,paszteciki grzybowe i ciastka z dynią. Wiedzieliśmy jednak że musimy poczekać, aż dyrektor McGonagall wygłosi swoją coroczną mowę, pełną przestróg i zakazów, jak i wskazówek na cały pobyt. Ceremonia przydziału pierwszoroczniaków również była nieunikniona, co oznaczało jeszcze pół godziny siedzenia w skupieniu.Odwróciłam się, przyglądając się przerażonym minom jedenastolatków. Rozglądali się oni niepewnie po ogromnym pomieszczeniu, tworząc zwartą grupę. Na polecenie dyrektorki podeszli powoli pod podest i ustawili się w równym szeregu. Każdy czekał cierpliwie, aż jego nazwisko zostanie wyczytane przez wujka Neville'a. Gdy już wszyscy zostali przydzieleni do odpowiednich domów, rozległy się oklaski i pogwizdywania.
- Wystarczy moi drodzy, pozwólcie powiedzieć mi kilka słów. - donośny głos McGonagall rozniósł się po Wielkiej Sali, tworząc echo.
Wszyscy momentalnie się uciszyliśmy, licząc na to, że mowa nie będzie zbyt długa i nużąca. Fred przewrócił oczyma, a James westchnął głęboko, jednak oboje spotkawszy moje surowe spojrzenie przestali okazywać swoją dezaprobatę.
- Cudownie widzieć Was wszystkich w nowym roku szkolnym. Mam nadzieję, że po zasłużonym odpoczynku w wakacje, od początku będziecie wzorem sumienności i odpowiedzialności. Chciałabym przedstawić Wam Profesora Lupina, który w tym roku obejmie stanowisko nauczyciela obrony przed czarną magią.
Przy stołach Gryfonów, Krukonów i Puchonów rozległy się gromkie brawa, natomiast wśród Ślizgonów zapał był zauważalnie mniejszy. Dyrektor poprosiła o zachowanie ciszy, aż do końca jej przemowy, dlatego wszyscy momentalnie zamilkli.
- Wiem, że jesteście znużeni długą podróżą, dlatego ostatnią rzeczą, o której pragnę wspomnieć, to przypomnienie nowym prefektom, że po wieczerzy ich obowiązkiem jest opieka nad pierwszorocznymi i wskazanie im dormitoriów.
Wraz z Albusem energicznie kiwnęliśmy głowami, po czym uśmiechnęliśmy się do siebie promiennie. Pozostało nam już tylko jedno: zajęcie swoich miejsc i pałaszowanie niezliczonej ilości przysmaków, popijając je kremowym piwem i dzbankami z sokiem dyniowym. Właśnie za tą atmosferą tęskniłam przez całe wakacje. Byłam szczęśliwa.
Koniec Rozdziału II
_____________
Chciałabym poinformować, że założyłam blog graficzny. Przyjmuję zamówienia. www.naglowkowy.blogspot.com
Kochani, bardzo dziękuję za wszystkie opinie,jestem wdzięczna, że komuś w ogóle spodobało się moje opowiadanie ;) Jeżeli chcecie być powiadamiani o nowych postach lub zachęcić mnie do przeczytania Waszej twórczości, piszcie w powiadamiaczu. Pozdrawiam ;)