[III] Wiedziałam, że tej nocy nie będę spać spokojnie.

Po odprowadzeniu młodszych uczniów do swoich dormitoriów i krótkim wykładzie o zasadach panujących w szkole, który wygłosił Albus rozeszliśmy się do swoich pokoi. Byłam bardzo zmęczona całym dniem, ale wiedziałam, że zaraz zobaczę się z przyjaciółkami, co dodawało mi sił. Weszłam szybko po mosiężnych schodach, przejeżdżając dłonią lakierowaną barierkę. Delikatnie otworzyłam ciężkie drzwi sypialni, rozglądając się po pokoju. Słysząc ciche skrzypnięcie, dziewczyny odwróciły się gwałtownie i przybiegły mnie powitać.
 - Jak dobrze Cię widzieć! - Anja rzuciła mi się w ramiona, podskakując radośnie.
 - Was też świetnie widzieć.- uśmiechnęłam się do dziewczyn, ściskając przy tym Sarę.
Przyjrzałam się przyjaciółkom i wydawały mi się jeszcze piękniejsze niż przed wakacjami. Czarny, błyszczący warkocz Anji był o wiele dłuższy i pięknie układał się na jej wyraźnie pełniejszym biuście. W dużych,piwnych oczach dziewczyny, zerkających na mnie spod długich rzęs malowała się radość i podekscytowanie. Sara również wyglądała wspaniale. Jej jasna czupryna spięta była w ciasny kok, z którego wychodziły pojedyncze pasma włosów, a w ciemnych oczach nie widać było żadnego zmęczenia. Szeroka,czarna szata szkolna, przykrywała jej nienaganną figurę. Trzymając obie przyjaciółki za ręce, poprowadziłam je na starą, purpurową sofę, która stała w rogu naszej sypialni.
Kiedy już wszystkie wygodnie ułożyłyśmy się, sięgnęłam po różdżkę i wyczarowałam 3 niewielkie butelki kremowego piwa. Każda z nas mocno chwyciła szkło i zaczęłyśmy niezwykle głośną rozmowę, spowodowaną 2 miesięczną tęsknotą.
 - Jak było w Australii Anju? - zwróciłam się w stronę brunetki, biorąc spory łyk piwa.
 - To była wycieczka mojego życia dziewczyny! - Gryfonka podekscytowała się, a w jej oczach można było dostrzec iskry. - Naprawdę świetnie się bawiłam, pogoda była niesamowita i krajobrazy zapierały dech w piersiach.
Razem z Sarą z uwagą wysłuchałyśmy opowieści przyjaciółki o kangurach, dziwacznym wujku leżącym cały dzień na hamaku i australijskich sklątkach tylnowybuchowych.
 - Szkoda, że nie byłyście tam ze mną. - westchnęła dziewczyna, odstawiając na dębową podłogę pustą butelkę po trunku. - Tęskniłam za Wami i ....
 - Fredem? - dodała szybko Sara, nie zważając na moje zażenowanie.
Wiedziałam, że gdy tylko rozpocznie się temat mojego kuzyna z ust przyjaciółek wybrzmią takie słowa jak "ciacho" czy " z takim to bym się mogła zatracić".
 - Koniec tematu, koniec tematu! - zaczęłam nerwowo wymachiwać rękoma na prawo i lewo, co rozbawiło moje koleżanki. - Fred jest szczęśliwym singlem.
Zostawiając Gryfonki w dormitorium postanowiłam przejść się po szkolnych korytarzach, których tak brakowało mi podczas ferii letnich. Nie chciałam jednak robić tego sama, dlatego zdecydowałam się spytać Jamesa, czy nie chciałby mi towarzyszyć. Ruszyłam w stronę dormitoriów chłopaków, zatrzymując się na chwilę w salonie Gryffindoru. W kominku przyjemnie tlił się ogień, rozświetlając czerwone skórzane fotele obite w złote plety z herbem naszego domu. W kącie stał pokaźny, lakierowany regał z przeróżnymi księgami potrzebnymi do odrobienia pracy domowej, uwarzenia eliksiru czy samodzielnej nauki. Zaraz przy regale znajdywał się niewielki okrągły stolik z dwoma krzesłami, gdzie każdy mógł usiąść i wziąć się do nauki czy też napisać wypracowanie na 2 rolki pergaminu dla profesora Corney'a. Zerkałam na wszystko z dużym sentymentem. Po chwili podążyłam do dormitorium Jamesa, pokonując takie same schody, jak przy naszej sypialni. Dysząc ciężko, zapukałam 2 razy do drzwi i nie czekając na odpowiedź, otworzyłam szybko drzwi. Moim oczom ukazał się widok zapracowanych kuzynów. Potter wraz z Louisem i Fredem rozpakowywali ze swoich ogromnych walizek sterty ubrań, książki i inne gadżety za pomocą różdżek. Grube szydełkowane swetry od babci Molly wylądowały pod łóżkiem Louis'a. Patrząc na nich z wyrzutem, podbiegłam do łoża kuzyna i zanurkowałam pod nie, modląc się, abym nie padła ofiarom wielkiego pająka. Strach przed nimi odziedziczyłam po tatusiu. Dzięki Bogu, pod meblem nie było żadnego kurzu ani brudy, nie mówiąc już o insektach. Zdecydowanym ruchem przyciągnęłam do siebie swetry kuzynów i ułożyłam je na najwyższej półce regału na ubrania.

 - James, przejdziesz się ze mną? - spytałam cicho, nie zwracając najmniejszej uwagi na reakcję brata i ciągnąc go w kierunku drzwi.

_____

Przechadzaliśmy się powoli, rozmawiając o niezwykle uciążliwych planach mojej mamy co do wzorowego zdania Owutemów przez chłopaków. James nie przejął się tym za bardzo, tak jak i reszta towarzystwa. Śmiejąc i żartując wracaliśmy do Pokoju Wspólnego. Nagle zauważyliśmy szczupłego i wysokiego chłopaka przy drzwiach, który z pewnością nie był Gryfonem. Jego szare oczy łypały na Grubą Damę, która była pogrążona w głębokiej drzemce i nie zauważyła intruza. Jasne, prawie białe włosy opadały na wysokie czoło chłopaka,a na jego bladej twarzy rysował się chytry uśmieszek. Momentalnie zorientowaliśmy się kim jest ów "gość" i zachowując opanowanie zbliżyliśmy się do Ślizgona. Chłopak odwrócił się w naszą stronę, lekko zdezorientowany, jednak jego uczucia można było odczytać tylko po oczach. Złośliwy grymas twarzy pozostał i uderzał w nas z całej siły.
 - Co tutaj robisz, Malfoy? - James podniósł głos i obdarzył Scorpiusa wrogim spojrzeniem. - Z tego co mi się wydaje, Wasze dormitorium znajduje się w lochu.
Chłopak zaśmiał się pod nosem, wywracając oczyma.
 - Nie Twój interes, Potter, co tutaj robię. Twój miniaturowy mózg i tak tego nie ogarnie.
Potter już szykował jakąś ciętą ripostę, jednak złapałam go szybko za ramię i przyciągnęłam do siebie, robiąc firmową minę "Bracie, nie warto". James obdarzył mnie lekkim uśmiechem, po czym odwrócił się na pięcie, zostawiając Ślizgona w spokoju.
 - Zmykaj stąd Scorpiusie, już! - machnęłam ręką w stronę Malfoy'a, po czym pobiegłam za moim kuzynem.
 - Zamknij się, Weasley, kim Ty niby jesteś aby mi mówić co mam robić? - krzyknął za mną blondyn, krzyżując ręce w geście obronnym.
Zatrzymałam się, biorąc głęboki wdech i licząc do trzech. Pewna siebie ponownie odwróciłam się w stronę Malfoy'a.
 - Słuchaj gnojku, z dniem dzisiejszym zostałam wybrana przez profesora Longbottoma na Prefekta Gryffindoru i myślę, że Dyrektor McGonagall zainteresuje się Twoją wieczorną obserwacją naszego dormitorium.Czuję się w obowiązku dbać o bezpieczeństwo mojego domu. - wycedziłam przez zęby, bardziej po to, aby zrobić na złość blondynowi.
Nie odrywałam wzroku od oczu Ślizgona, które w tym momencie pałały do mnie największą nienawiścią.
 - W takim razie chciałbym Cię poinformować, że ja również przez najbliższe lata będę pełnił rolę prefekta. Szanowny opiekun Slytherinu, profesor Bennet był łaskaw zaszczycić mnie tą propozycją. - chłopak zerkał na mnie z dezaprobatą, a w jego głosie dało się wyczuć niezrównaną satysfakcję.
 - W takim razie powodzenia - odparłam, odwracając się i zostawiając Ślizgona samego na korytarzu. 

Weszłam do Pokoju Wspólnego dysząc ciężko. Oparłam ręce o kolana, nachylając głowę i pozwalając moim myślom na swobodny przepływ. Przymknęłam na chwilę oczy, aby móc znaleźć racjonalne wytłumaczenie dla Scorpiusa. Żadne takie mi się nie nasuwało.Dlaczego Malfoy obserwował Grubą Damę? Co on knuje? Jako prefekt Slytherinu chłopak miał wolną rękę do działania. Nikt nie mógł oskarżyć go o pałętanie się po szkole w nocy czy inne ekscesy. Moje kontemplacje przerwała Anja, szturchając mnie dość mocno. 

 - Słuchaj, chcę się zapisać do drużyny quidditcha. - wypowiedziała to zdanie jednym tchem, stojąc prosto jak struna.

Spojrzałam ze zdziwieniem na przyjaciółkę, po czym odpowiedziałam:

 - Przecież Ty nie umiesz grać w quidditcha. 

 - Może i nie umiem, ale mam taki plan, żeby w ten sposób zbliżyć się do Freda. Poproszę go o dodatkowe treningi. - Dziewczyna z aprobatą klasnęła w dłonie.

Zaśmiałam się, jednak wiedziałam, że to okropnie głupi pomysł. Niestety, musiałam zgasić zapał Anji w tempie natychmiastowym.

 - Słuchaj, nawet tysiąc treningów nie zrobi z Ciebie gracza, nie masz tego drygu. Poza tym, wydaje mi się, że Fred nie byłby zachwycony wizją siedzenia po zajęciach, żeby Cię tego nauczyć. 

Brunetka spochmurniała, jednak stwierdziła, że nie odpuści snucia nowych planów, w jaki sposób zbliżyć się do mojego kuzyna. Westchnęłam ciężko, dając jej do zrozumienia, że nie ma mojego błogosławieństwa, po czym wtargałam się po schodach do mojego dormitorium. Wiedziałam, że tej nocy nie będę spać spokojnie.

Koniec

Z góry przepraszam za wszystkie błędy. Mam nadzieję, że spodobała Wam się trzecia część. Czwarta pojawi się za tydzień, lub trochę krócej. Pozdrawiam :*